…το μαύρο χάλι των ελληνικών παραλιών
Λέτε όμως να ήρθε ο καιρός να αλλάξει κάτι;
Μα σε ποιο χάλι αναφέρομαι; Σε αυτό οπού οι δημόσιες παραλίες καταπατούνται από επιχειρήσεις που τις γεμίζουν με εκατοντάδες ξαπλώστρες, καταλαμβάνοντας τις περισσότερες φορές είτε ολόκληρη την παραλία είτε το μεγαλύτερο μέρος της, συνήθως αυτό πάει μαζί και με το καλύτερο ή το κομμάτι φιλέτο της παραλίας (πχ αν έχει ξέρες στο μισό της μέρος που δυσκολεύει την πρόσβαση στη θάλασσα, οι ξαπλώστρες θα απλωθούν στο άλλο μισό).
Αυτό συνοδεύεται πολλές φορές και από ένα beach bar που παίζει αρκετά δυνατά μουσική. Μουσική που δεν ζήτησες και είσαι αναγκασμένος να ακούς ακόμα και αν βρεις μία ελεύθερη μικρή γωνία στην άκρη της παραλίας.
Ακόμα όμως και αν σου αρέσει η ξάπλα σε
- μαλακιά ξαπλώστρα με ρυθμιζόμενη πλάτη για όλες τις ανέσεις
- με τασάκι δίπλα, στον στύλο της ομπρέλας, και
- θήκη στα πλάγια για τον φρέντο καπουτσίνο σου, ώστε να μην κουνηθείς ούτε στο ελάχιστο καθώς απολαμβάνεις την θέα της …ξαπλώστρας ακριβώς μπροστά σου, αν δεν έχεις βρει ή ακόμα και κλείσει, τηλεφωνικά φαντάζομαι, πρώτη ξαπλώστρα κύμα
τότε θα πρέπει σε πολλές περιπτώσεις να πληρώσεις ακριβά αυτή την πολυτέλεια, του να πας για μπάνιο σε μια παραλία δηλαδή. Φέτος είδα τιμές 25 ευρώ σε παραλία της Σύρου για πρώτη σειρά, €20 για τις επόμενες δύο και €15 αν είσαι κανα φτωχαδάκι και δεν έχεις να δώσεις για το κορίτσι σου το 25άρη να δείξεις λίγο λαρτζ, για την 4η και τελευταία σειρά ξαπλωστρων! Αν είναι δυνατόν, Δίνεις 15 ευρώ και πρέπει να περπατήσεις και 5 μέτρα μέχρι να φτάσεις στη θάλασσα…
Τσάμπα πράμα
Φυσικά τα €25 ευρώ για πρώτη ξαπλώστρα κύμα είναι αστείο ποσό μπροστά σε άλλα πιο τουριστικά νησιά ή παραλίες. Κάτι άκουσα για 150 ευρώ στη Πάρο και οκ, για τις παραλίες στη Μύκονο δεν σχολιάζω καν. Το να πλησιάσεις σε απόσταση μικρότερη των 50 μέτρων χωρίς χρυσή πιστωτική, μόνο για τις ξαπλώστρες, θεωρείται ύβρις στους θεούς του νησιού των ανέμων. Προσωπικά, έχω δει ή κολυμπήσει σε όλες σχεδόν, και είναι πάρα πολλές, τις παραλίες στη Μύκονο, καθότι είχα την τύχη να επισκεφτώ το ομολογουμένως πανέμορφο νησί στα τέλη Σεπτεμβρίου. Μιλάμε για “χλίδα”, με πετσετούλα απλωμένη στην αμμουδιά σε όλες τις παραλίες τοτέμ της Μυκόνου (Ψαρρού, Super Paradise, Ορνός, Πλατύς γιαλός και άλλες), δεν πλήρωσα ξαπλώστρα σε καμία. Πλέον το λέω και νιώθω υπερήφανος :)
Δεν είναι κίνημα της πετσέτας αλλά έστω και έτσι
Γιατί αναφέρομαι σε αυτό το θέμα όμως φέτος; Δεν είναι μόνο πως με τις κινήσεις πολιτών που ήδη έχουν γίνει σε 2-3 νησιά, όπως Πάρος και Νάξος, κάτι θετικό φαίνεται ότι πάει να γίνει. Το “κινημα της πετσέτας” το λένε στα ΜΜΕ ίσως και για να υποβαθμίσουν το βασικότερο αίτημα των πολιτών. Το αίτημα για το αυτονόητο, την ελεύθερη δηλαδή και δωρεάν πρόσβαση σε δημόσιο χώρο, σε μια παραλία.
Με υπουργούς και δημάρχους φυσικά να θυμούνται ΤΩΡΑ πόσο δίκαιο έχουν οι πολίτες… αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Αναφέρομαι στη κατάσταση των ελληνικών παραλιών μας φέτος για τρεις λόγους.
Η τάση κατάληψης εξαπλώνεται
Πρώτον, γιατί είχα την τύχη να ξαναπάω μετά από αρκετά χρόνια στη Τήνο και να επισκεφτώ σχεδόν όλες τις παραλίες του πανέμορφου αυτού νησιού. Εκεί λοιπόν είδα σε τρεις ή και τέσσερις περιπτώσεις που ενώ παλαιότερα ήταν ελεύθερες να έχουν τώρα ξαπλώστρες. Ευτυχώς δεν ήταν τραγική η κατάσταση και σε όλες υπήρχε ή ο μισός χώρος ή έστω το 1/3 ελεύθερο για όσους δεν θέλουν να πληρώσουν για κάτι τόσο απλό, το επαναλαμβάνω, να θες να κάνεις ένα μπάνιο στη θάλασσα καλοκαιριάτικα. Η αντίθεση όμως με προβλημάτισε μιας και η τάση είναι η κατάληψη των ελεύθερων παραλιών και όχι η αποδέσμευση των ήδη πιασμένων και καταπατημένων εκτάσεων στις παραλίες μας.
Πρώτο κρεβάτι κύμα
Δεύτερον, φέτος πήγαμε και στη Σύρο. Και εκεί, εκτός από το 25άρη ευρώ που είδα να αναγράφεται (φωτογραφία πιο πάνω ή στο άρθρο για τις οργανωμένες και κυρίως για τις ακόμα πανέμορφες και ελεύθερες παραλίες της Σύρου) θυμήθηκα και κάτι άλλο. Το πόσο όμορφη είναι μια παραλία που δεν της έχουν πετάξει πάνω ξαπλώστρες και κρεβάτια (ναι το είδα και αυτό στη παραλία του Γαλησσά).
Κατεβαίναμε το μονοπάτι για την εκπληκτική Βαρβαρούσα και μετά για τον πανέμορφο Αετό στη Σύρο οπού βλέπαμε μόνο την αμμουδιά και ειλικρινά σκεφτόμουν πόσο κρίμα, μόνο και μόνο αισθητικά, θα ήταν αντί για την ίδια την πανέμορφη αυτή παραλία να βλέπαμε ξαπλώστρες και ομπρέλες. Πλέον, σε πολλά μέρη της Ελλάδας ούτε φωτογραφία δεν μπορείς να βγάλεις τις παραλίες το καλοκαίρι. Εκεί λοιπόν, στις ελεύθερες ή μη οργανωμένες της Σύρου, δεν υπήρχε καμία ξαπλώστρα. Άραζες πάνω στη ψάθα και τη πετσέτα σου, κάτω από αρμυρίκι και άκουγες τα κύματα και τα τζιτζίκια. Ούτε τραπ, ούτε ραπ και κυρίως καθόλου ‘κραπ’…
Τελικά, μήπως το θέλει ο κόσμος;
Ο σημαντικότερος όμως παράγοντας που καθόρισε στο μυαλό μου το περιεχόμενο ενός άρθρου για τις Ελληνικές παραλίες ήταν η συζήτηση που είχα με έναν επαγγελματία στη Τήνο. Αυτός έχει ένα μαγαζί στον παραλιακό δρόμο της Χώρας αλλά νοικιάζει και κάποια δωμάτια. Αυτό που μου είπε λοιπόν και με εξέπληξε ήταν πως οι περισσότεροι (80-90% μου είπε χαρακτηριστικά) από τους πελάτες του όταν τον ρωτάνε για παραλίες, θέλουν να τους πει που βρίσκονται οι οργανωμένες.
Αυτό μου έκανε τρομερή εντύπωση και με προβλημάτισε καθώς διέλυσε την ισχυρή πεποίθηση που είχα ότι ο κόσμος στην πλειοψηφία του προτιμάει την δωρεάν πρόσβαση στις παραλίες και την ησυχία του, την επαφή με τη φύση, ξαπλώνοντας για παράδειγμα στην αμμουδιά ή ακούγοντας τα τζιτζίκια και το κύμα. Το 80-90% των επισκεπτών της Τήνου και πελατών αυτού του επαγγελματία, που ζητάνε οργανωμένες με ξαπλώστρες και beach bar, και καταβολή αντιτίμου φυσικά για χρήση των υπηρεσιών αυτών, με προσγείωσε κάπως ανώμαλα. Και σκέφτηκα τότε πως όταν επιστρέψω θα κάνω ένα άτυπο γκάλοπ για τους επισκέπτες του travelphoto.gr, έτσι, για να δούμε που βρισκόμαστε.
Μήπως οι επιχειρηματίες, καταλαμβάνοντας τις παραλίες μας, καλύπτουν μια ανάγκη του κόσμου που βαρέθηκε το “χύμα” και την άμμο που μπαίνει μέσα στο μαγιό όταν ξαπλώνεις πάνω της, ενώ παράλληλα θέλει να φάει το κλαμπ σάντουιτς του πίνοντας και κανα καλό κρασί ή γιατί όχι και σαμπάνια (…) δίπλα στο κύμα ή μήπως η κατάληψη των παραλιών έχει δημιουργήσει ένα προηγούμενο, μια συνήθεια, κυρίως ανάμεσα στους πιο νέους που δεν είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν τις ελεύθερες παραλίες και απλά δεν έχουν μέτρο σύγκρισης;
Με την ιδέα για μία σχετική ψηφοφορία λοιπόν κατέληξα σε αυτό το άρθρο και τις 1000+ λέξεις που έγραψα ένα Αυγουστιάτικο βράδυ του 2023. Ας μετρήσουμε λοιπόν τα κουκιά μας (ωραία έκφραση) και ας δούμε που είμαστε πάνω στο θέμα των παραλιών μας. (το μας θα συνεχίσω να το γράφω όποια και αν είναι τα αποτελέσματα).
κείμενο/φωτογραφίες: Γιάννης Τσουρατζής
Ψηφοφορία για τις παραλίες
Χρήσιμα άρθρα και πληροφορίες για τις ξαπλώστρες και τις άδειες στις παραλίες
- Δεν είναι το «κίνημα της πετσέτας» (parallaximag)
- Γιατί στην Ελλάδα πληρώνουμε για τις παραλίες που μας ανήκουν; (news247)
- Η Μύκονος, η ξαπλώστρα και η… πανεθνική ασυδοσία (Οικονομικός Ταχυδρόμος)
- Η σοκαριστική μετάλλαξη μιας παραλίας στην Κίμωλο (parallaximag)
- Πώς βγαίνουν οι άδειες για τις ξαπλώστρες στις παραλίες; (news247)
- Προσεχώς, ξαπλώστρες και μέσα στη θάλασσα (Καθημερινή)
- Φουντώνει το «κίνημα της πετσέτας» στα νησιά (Καθημερινή)
- Κίνημα «Σώστε τις παραλίες» / Οι ομπρέλες που πνίγουν, η νομοθεσία και η ξεχωριστή περίπτωση των Λειψών (tvxs)
Αφήστε μια απάντηση